نقد انیمه گذر روانی | Psycho-Pass

داستان انیمه گذر روانی در قرن ۲۲ است، کشور ژاپن به دستاوردی بسیار مهم در حوزه تکنولوژی دست یافت؛ یک ابزار کامپیوتری با نام Sibyl که به شکلی کامل جامعه را کنترل می‌کند. این ابزار، متصل به تمام شبکه‌ها، توانست مفاهیم قانون و کار پلیس را برای همیشه تغییر دهد. Sibyl مدام به دنبال سنجش میزان خطرناک بودن هر فرد برای جامعه است، و با محاسبه احتمال انجام اعمال خلاف توسط هر فرد، سعی می‌کند جلوی وارد شدن هرگونه آسیب به اعضای جامعه را بگیرد. روش عملکرد Sibyl برای انجام این کار، بر اساس مطالعه طیف رنگی ذهن و تفکرات هر فرد است که به روشی به نام روان-گذر (Psycho-Pass) انجام می‌شود.

داستان انیمه گذر روانی

نقش پلیس چیست؟ ارزیابی سطح خطری که افراد برای جامعه ایجاد می کنند و بر اساس نتایج کامپیوتری، تصمیم گیری برای دستگیری یا کشتن آنها. با این حال، برخی از مجریان قانون خود یک تهدید دائمی برای جامعه هستند. این سیستم از آنها به عنوان سگ های شکار برای از بین بردن خطرناک ترین افراد زیر نظر کارآگاهان استفاده می کند. آنها در ازای مشارکت دائمی خود در این کار، از قرنطینه ابدی معاف هستند. آنها برده های شاد نظام می شوند، از خواب مناسب، غذای مناسب و شبانه روز نسبتاً بهتر لذت می برند.

آکان سونموری دختر جوان و موفقی در دانشگاه است که در ابتدای داستان و پس از اتمام تحصیل، کارآگاه می‌شود و به نظر می‌رسد او اولین کسی است که پس از مدت‌ها جسارت این را دارد که آشکارا به نقاط ضعف فکر کند. او می داند که نحوه کنترل جامعه مدرن به اندازه باورهای خوش بینانه او نیست و می تواند برای بسیاری از ارزش ها مخرب باشد. به امید احیای عدالت واقعی؟»

نقد انیمه شیطان‌کُش |Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba

برای افرادی که علاقه‌مند به دنبال کردن دنیای گذر روانی در کنار تماشای انیمه ها هستند، می توانند مانگای Inspector Shinya Kogami اثر میدوری گوتو و ناتسو سای، مانگای Inspector Akane Tsunemori نوشته هیکارو میوشی و رمان کوتاه «گذر روانی» اثر ماکوتو فوکامی را مطالعه کنند.

اگر با توجه به تمام توضیحات، هنوز هم احساس می‌کنید که عدم آشنایی با نقش Psycho-Pass REStart در جهان این سریال، باعث ناراحتی شما می‌شود، باید بدانید که در واقع این نسخه نقش یک فصل اول دیگر از سریال را در اختیار دارد. این نسخه، به‌طور کامل تدوین‌شده و شامل تقریبا ۲۰ دقیقه از ۱۱ قسمت اصلی (که هر کدام ۴۰ دقیقه هستند) می‌باشد و دارای تیتراژهای آغازین و پایانی متفاوتی است.

با این حال، اغلب علاقه‌مندان به انیمه به درستی به نسخه Psycho-Pass REStart توجه نمی‌کنند، اما همچنان به نسخه اصلی با ۲۲ قسمت فصل اول علاقه‌مند هستند. بنابراین، اگر می‌خواهید در جهانی پر از داستان‌های جنایی و ترسناک شرکت کنید، بهتر است Psycho-Pass REStart را فراموش کنید و به جای آن، به ترتیب فهرست شده در بالا، ۶ مرحله را دنبال کنید.

یک فرد وارد خانه شما می‌شود، اعضای خانواده را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهد و آماده سرقت می‌شود. اما بدترین اتفاق این است که در حال فرار، به اشتباه تیری به سمت شکم کودک هشت‌ساله شلیک می‌کند و زندگی شما را به زیر سازد. در همین حال، پلیس به محل حادثه می‌رسد و موفق به دستگیری جنایتکار و بازگرداندن نظم به محیط می‌شود.

آن‌ها یک دستگاه از کیفشان بیرون می‌آورند که با اتصال به انسان، میزان خطرناک بودن او برای جامعه را سنجیده و مطابق با عدد محاسبه‌شده، یک دادگاه برگزار می‌کند. در صورت لزوم، فرد را به زندان یا بیمارستان روانی تلپورت می‌کند، در صورت عدم مشکل، رها می‌شود و در صورت لزوم، ممکن است باعث سوختن آدمی زنده شود. این شرایط فرضی، نشان‌دهنده حالت «گذر روانی» نیست، اما احساس آن را القا می‌کند.

طبق قوانین این دنیای فرضی مدرن، همه افرادی که در این شرایط استرس زا قرار می گیرند باید مورد بررسی قرار گیرند و در معرض دستگاه قرار گیرند. ماموران به سمت شما قدم می گذارند و دستگاه را به یک انگشت متصل می کنند. این شرایط لازم برای مرگ آهسته شما فراهم شده است. ناگهان متوجه می شوید که الگوریتم غیرقابل انکار و بسیار دقیق دستگاه مشخص کرده است که خاطره هولناک این حادثه شما را به جنون غیر قابل درمان می کشاند.

با توجه به نظر دستگاه، ممکن است سال ها بعد در داخل یک مرکز خرید بزرگ، بمبی که توسط شما ساخته شده است منفجر شود و چند کودک را بکشد. بنابراین، سیستم شما را به خاطر جنایتی که مرتکب نشده‌اید سلاخی می‌کند و همه در این سناریو از تخیل خود غافلگیر می‌شوند و علیه قوانین این دنیای سایبرپانک شورش می‌کنند.

از دست دادن عضوی از خانواده و موقعیتی دشوار

فرض کنید شما پدر یا مادر بودید و یکی از فرزندانتان را در اثر انفجار بمب دست‌سازی که سارقی به خانه‌تان حمله کرده بود، از دست می‌دادید. پس از بیست سال، شما متوجه می‌شدید که در آن زمان، سیستمی برای حمایت از خانواده‌های مورد حمله وجود نداشته و نتوانسته بود بازمانده‌ها را از خطر بالایی که به جامعه تحمیل می‌شد، محافظت کند. شما در این قصه‌ی اخلاقی، به جای دیدن فرزند بی‌گناه خود تکه‌تکه شده، متأسفانه فقط عصبانیت خود را به سیستم و مجازات مردم پیش از ارتکاب جرم توسط آن‌ها می‌گرفتید.

بیشتر بخوانید: نقد انیمه سوزومه | نگاهی به دنیای شینکای

من می‌دانم که در حال حاضر سیستم به اندازه‌ی قبل هم تنفربرانگیز نیست، زیرا شما از سوی نجات‌یافته‌ها ایستاده‌اید. با در نظر گرفتن اینکه انسان‌ها در اکثر مواقع تنها از یکی از دو زاویه‌ی دید به تاثیر قوانین و سیستم نگاه می‌کنند، آیا می‌توانیم کوچک‌ترین ارزشی را برای نظرات مختلف درباره آن قائل شویم؟ وقتی که می‌دانیم که هنگام آشنایی با باورهای مخالف یا موافق، تنها به داستان یک‌طرفه گوش می‌دهیم.

“سریال گذر روانی به شکلی زیرپوستی و جذاب و آزاردهنده برای مخاطبان، موضوعات پیچیده‌ای را ارائه می‌دهد که از فضای سایبرپانکی خود برای بیان آن‌ها استفاده می‌کند. این اثر با استفاده از سبک خود، به بیان مسائل قابل فهم برای انسان‌های امروز می‌پردازد. اگر هر کس توانایی تلقی این سه دقیقه‌ای درکنار سه پاراگراف بالا را دارد، حتما نباید فرصت دیدن سریال پسیکو-پاس را از دست بدهد.”

نقد انیمه سریال وان پانچ من | پسرِ سر به هوا

انیمه و مانگا Psycho-Pass، هر دو بسیار تحت تاثیر فیلم Blade Runner (بلید رانر)، اثری برجسته از دهه‌ی ۸۰ کارگردان ریدلی اسکات و آثار ارزشمند مامورو اوشی، قرار گرفته‌اند. در واقع، استودیوی سازنده با هدف ایجاد یک سریال قدرتمند مثل انیمه Ghost in the Shell آغاز به کار کرد؛ یک انیمه که بتواند یک جهان سایبرپانکی واقعی و همزمان متعالی را خلق کند و در عین حال، مفاهیمی مانند زندگی در جوامع مدرن انسانی را به چالش بکشد، مانند فیلم L.A. Confidential.

در این میان، عامل موثر در موفقیت محصول و شناخته شدن آن، ارتباط صمیمی بین تولیدکنندگان آن بود. به طور واضح‌تر، نویسنده‌ی اثر در زمان ورود به پروژه، با داشتن تجربه‌ی بارها مطالعه شدن کارنامه‌ی او توسط کارگردان، میدانست که می‌تواند ارتباط حرفه‌ای مناسب با او برقرار کند. وجود تحسین دوطرفه بین اکثر اعضای تیم و آشنایی دقیق آن‌ها با تاریخچه‌ی سینمای علمی-تخیلی، باعث شد که «گذر روانی» خود را شناسایی کند و موفقیت آن را به دست آورد.

متاسفانه، عوامل متعددی مانند کمبود زمان برای تیم سازنده توسط شبکه و تلاش برخی از اعضای جدید تیم ساخت برای تقلید از عملکرد برتر آفرینندگان اصلی، شرایط لازم برای افت انیمه Psycho-Pass در فصل دوم را فراهم کرده‌اند. اما در حقیقت، بیشتر تماشاگران هنوز فصل اول را به عنوان محصول اصلی می‌شناسند و با سایر اجزای مجموعه مانند دنباله‌های جداگانه و تحولات ناگهانی که گاهی جذاب هستند، برخورد می‌کنند. به همین دلیل، کمتر کسی به ستایش فصول دوم و سوم سریال True Detective پرداخته و کارشناسی نیز کمتر می‌تواند به قدرت و برتری فصل اول کارآگاه واقعی به نویسندگی و کارگردانی نیک پیزولاتو و کری جوجی فوکوناگا پی ببرد.

داستان جذاب انیمه گذر روانی و سبک متفاوت ان

استودیو پروداکشن آی. جی. با فیلم‌ها و سریال‌هایش نشان داده است که می‌توان با تنوع سبک‌ها، یک اثر را جذاب کرد و در عین حال، اجازه داد تا از جنبه‌های مختلف بدون از دست دادن ارزشش، برخوردار شود. در بهترین قسمت‌های «گذر روانی»، شاهد داستان‌گویی با جنسی خاص هستیم که به اندازه‌ی اکشن، به توسط آن، مخاطبان را با شخصیت‌ها آشنا می‌سازد. اما در نگاه به دیالوگ‌ها، مشاهده می‌کنیم که Psycho-Pass از جمله‌های فلاسفه‌ی معروف استفاده می‌کند که آن‌ها را به زبان شخصیت‌های خود می‌رساند، بدون اینکه به نظر زورکی، پوچ یا شعارزده بیاید.

سریال «سایکو-پاس» با تصویری شگفت‌انگیز و قابل پذیرش برای مخاطب، جامعه‌ای بسیار پیشرفته را به تصویر می‌کشد. علاوه بر این، نقاط قوت کارگردانی فصل اول این سریال، تنها محدود به ارائه‌ی اکشن‌های تماشایی نیستند. لحظاتی که به زیبایی جلوه می‌کنند، به خوبی نشان می‌دهند که هم کارگردان و هم فیلم‌نامه‌نویس تلاش فراوانی در ایجاد تعادل بین عناصر سریال داشته‌اند. سازندگان این انیمه، همواره به عناصر کلیدی و برجسته‌ی سریال خود توجه مناسبی داشته‌اند.

وقتی یک انیمه در چند قسمت افتتاحیه، همزمان کاراکترمحور و تعریف‌کننده‌ی ابعاد یک جهان باشد، تجربه‌ی تماشای آن برای انسان همراه بسیار جذاب و مفرح است. اما اگر قسمت‌های ابتدایی انیمه به اندازه‌ی کافی جذاب باشند، ممکن است تماشاگر به طور کامل در آن جهان فرو برود و حتی از گذر زمان نیز خبر نداشته باشد. در نتیجه، فصل اول انیمه “سایکو-پاس”، با توجه به این تعادل، مخاطب را با یک کار مهم مواجه می‌کند که نمی‌تواند آن را فراموش کند.

با این حال، رعایت این تعادل باعث می‌شود که این انیمه در عین سنگینی، به عنوان یک اثر عامه‌پسند و معمولی شناخته شود. به همین دلیل، این انیمه توصیه می‌شود که به افرادی که علاقه‌ای به انیمیشن‌های ژاپنی ندارند، تماشا کنند و به عنوان یک اثر جذاب و متفاوت، در مقابل دست کم گرفتن مخاطب، خود را بالاتر از آن قرار ندهد.

«گذر روانی» جوایز متعددی را از آن خود کرده است و علیرغم اینکه برخی از تماشاگران به کاهش نسبی قسمت‌های آن و برخی از فیلم‌های جدیدتر آن اعتقاد دارند، به دلیل نقاط قوت منحصربه‌فردش جان سالم به در برده است. به گونه ای که هر چقدر هم که با چه دردسرهایی مواجه شود و هر چقدر هم که عده ای چند قسمت از فصل سوم آن را دوست نداشته باشند، انکار عظمت، دقت و شدت فصل اول این انیمه برای کسی سخت است.

یکی از جدی ترین دلایل برای رسیدن محصول به موقعیت فعلی خود این است که محکم به اولین سیم ها می زند. Anime Psycho-Pass کار خود را در سه قسمت اول آغاز می کند که برخی از انیمه های مشابه دیگر در طول یک فصل موفق به انجام آن نشده اند.